Të respektosh është nderim, të ruash kujtime është meritë e atyre që t’i japin. Kjo ndodh me katër personazhet e fotos së sotme që ne ju sjellim. Ata janë katër personalitete në fushën e sportit dhe të profesionit të nderuar të mësuesit të Edukimit Fizik. Bëhet fjalë për Andrea Cepën, Dhimitër Kacorin, Kristaq Titilin dhe Berti Kotheren.

Ata kanë dhënë shumë në fushën e sportit jo vetëm si sportistë, por edhe si trajnerë, duke nxjerrë nga duart e tyre një plejadë sportistësh në basketboll, atletikë dhe mundje. Ata sot ndihen si të rinj, si atëherë plot energji, por mbi të gjitha janë krenarë për atë që kanë lënë pas. Sot kanë të drejtë të pinë edhe një kafe në atë qetësinë e tyre, pasi kanë lënë gjurmë të pashlyera në botën e sportit. Në një shkrim nuk mund t’i përmbledhësh të gjitha, por një fjalë të madhe mund t’ua themi:

Respekt të madh për atë krenari që na keni lënë! Gjithmonë qofshi të nderuar se e meritoni!

REDAKTUAR nga:

“KORÇA BOOM”

50-vjet histori dhe krenari Ansambli Artistik “Skënderbeu” Korçë.

Me një përmbledhje e disa prej perlave të suksesit të Ansamblit Artistik “Skënderbeu” u festua 50-vjetori i krijimit.

Në koncertin gala të organizuar në Teatrin “Andon Z. Çajupi” performuan artistët korçarë që janë rritur e formuar pranë këtij ansambli, nën drejtimin e figurave më të njohura të qytetit të Korçës.

REDAKTUAR nga:

“KORÇA BOOM”

Armand Duka, president i FSHF-së:

“Me trishtim të madh mësova sot lajmin e ndarjes nga jeta të Sefedin Brahos, një emër i madh i futbollit shqiptar e veçanërisht atij gjirokastrit, pjesë e Luftëtarit, Partizanit si edhe i Kombëtares në periudhën 1970-1980.

Braho ishte një mik i mirë, personalitet me vlera të mëdha dhe një emër që ka shkruar historinë me gërma të arta.

Dua t’u shpreh familjarëve, të afërmve dhe miqve të Brahos, ngushëllimet më të sinqerta në emrin tim dhe gjithë komunitetit të futbollit shqiptar.

I paharruar qoftë Sefedin Braho!”

REDAKTUAR nga:

“KORÇA BOOM”

Qendra për Hapje dhe Dialog në kuadër të Ditës Ndërkombëtare të Mësuesit sjell në “Personazhe në Fokus” mësuesin dhe autorin e librave shkencore z. Niko Face.

Qëllimi i këtij projekti është rikthimi në vëmendje i veprimtarisë së profesionistëve nga fusha të ndryshme, të cilët kanë dhënë një kontribut të veçantë në fushën e artit, kulturës, letërsisë, gazetarisë, sporteve etj, në mënyrë që të japin një model frymëzimi dhe suksesi për studentët, duke biseduar rreth sfidave, vështirësive, këmbënguljes dhe punës.

Datë 5 tetor

Ora 12:00

Biblioteka “Thimi Mitko”, Korçë

REDAKTUAR nga:

“KORÇA BOOM”

Ermira Gjata (1956). Aktore, pedagoge. Lindi në Elbasan, më 3 tetor. Pas mbarimit të studimeve në Institutin e Larte të Arteve, më 1978, filloi punë si aktore në teatrin “Skampa” të Elbasanit. Më 1982, u transferua në Tiranë si pedagoge e fjalës artistike në Akademinë e Arteve.

Në vitin 2000 fitoi titullin “Asistente profesore”. Nga rolet e saj në teatër veçohen: Lili te “Shi në plash” e Teodor Laços (1984), Livia te “Mësuesi i letërsisë” e Ruzhdi Pulahës (1986), zonja Alving te “Hijet” e H. Ibsenit (1994), Judita te “Judita” (1995), zonja Bef te “Rinoceronti” (1997) dhe sidomos plaka te “Karriget” (2000), të tria pjesë të E. Joneskos.

Me këtë të fundit, ajo shfrytëzoi me inteligjencë elementë tjetërsuese dhe ironizuese për ta luajtur personazhin në formatin e parimeve të teatrit absurd. Me ton ravijëzimin e karaktereve të veçanta, me mbivendosje të thuketa të cilësive e gjesteve komike, si: me rolin e Verës te “Profesioni më i vjetër” (2000), e Vita Simons te Harvi e Meri Ciz (2008).

Në film ka interpretuar në rolet: Nusja te “Nusja” (1980), Ela te “Në çdo stinë” (1980), Nora te “Nxënësit e klasës sime” (1984), Bakovica në filmin “Vjeshtë e nxehtë e 41-së” (1985), Eli te “Rrethi i kujtesës” (1987), Drita te “Pas fasadës” (1992), Vera te “Zemra e nënës” (1993). Është aktore e ndjeshme, rëndom e natyrës lirike e poetike; gjithashtu procedon me zgjuarsi e inteligjencë edhe në figura të planit satirik e grotesk.

Ka qenë drejtuese e disa emisioneve televizive. Si regjisore ka realizuar spektaklin Monologë dhe rite të Antikitetit (1996), filmin televiziv “Une, ti dhe Kasandra” (1999), ku është edhe skenariste, si dhe ka shkruar skenarin e filmit “Balonat”. Mban titullin “Profesore”.

REDAKTUAR nga:

“KORÇA BOOM”

Piro Xëci lindi në Pogradec në vitin 1927. Që në moshë të re, bien ndër sy prirjet e tij artisitke. Mbas çlirimit të vendit, tek të rinjtë fillon një lëvizje e gjerë amatore artistike dhe sportive. Në qytet u ngritën grupet teatrale ku Piroja filloi të merrte pjesë duke kontribuar në përgatitjen e skenave, por edhe si figurant.

Duke parë aftësitë e tij si interpretues, u dërgua në një kurs afatgjatë pranë Teatrit Popullor për regjizurë të trupave animatore, ku dhe diplomohet në vitin 1948. Dëshira dhe pasioni për aktrim ishte ende tek Pirua ndaj ai fillon dhe aktivizohet edhe si aktor pranë Teatrit Amator të qytetit. Në vitin 1962 formohet Estrada Profesioniste e Pogradecit ku Piro Xëci do të ishte regjisori i saj.

Estrada e qytetit për shumë vite do të kishte emër në gjithë vendit duke marrë çmime dhe vlerësime maksimale. Një meritë dhe kontribut shumë të rëndësishëm Piro Xëci ka edhe në ngritjen e Teatrit të Kukullave ne Pogradec. Ndonëse kishte angazhimet e tij në estradë dhe teatër, Pirua kishte edhe pasionin e kukullave.

Në vitin 1952 në Pogradec një grup i vogël i artit skenik, krijojnë bërthamën e Teatrit të Kukullave. Piroja ishte regjisori, aktori, skenografi dhe krijuesi i kukullave duke patur sukses jo vetëm në qytet por edhe jashtë tij.

Në vitet 1970 Ministria e Arsimit vendos që Teatri i Kukullave të Pogradecit të krijohet si institucion me vete dhe për këtë emëron regjizor Piro Xëcin, i cili ishte njëkohësisht, skenografi, krijuesi i kukullave dhe shpesh herë libretisti i tij.

Piroja qëndroi në Teatrin e Kukullave deri kur doli në pension por u angazhua edhe më pas. Për meritat dhe kontributin e tij, mban titullin “Artist i merituar” si dhe është dekoruar disa herë duke u shpallur edhe “Qytetar Nderi”.

Piro Xëcin e kemi parë të angazhuar edhe në disa filma artistike si “Kur xhirohej një film”, “Pas Vdekjes”, etj. Sot, Teatri i Kukullave në qytet, mban emrin e nderuar të Piro Xëcit.

REDAKTUAR nga:

“KORÇA BOOM”

Me hidhërim të thellë, në emër të kryetarit të bashkisë Devoll, Z. Eduard Duro dhe gjithë institucionit, i shprehim ngushëllimet më të sinqerta familjes, të afërmve, miqve të Znj. Diana Kapo.

Prej shumë vitesh, Diana punoi në bashkinë Devoll, ku ishte përgjegjëse në Sektorin e Arsimit, ndërsa doli në pension dy vite më parë. Për kolegët do të mbetet njeriu me shpirtin e pastër, me kontribut të madh në këtë bashki, duke ndihmuar mijëra qytetarë me përgjegjshmëri dhe seriozitet në punën e saj.

Fjalët në këtë ditë të trishtë janë të pakta! U prehsh në paqe Diana! Do mbetesh e paharruar për të gjithë që patën fatin të punonin me ju!

REDAKTUAR nga:

“KORÇA BOOM”

Nevruz Nazarko i jepet titulli “Qytetar Nderi” i Kolonjës, me motivacionin; “Për kontribut të çmuar në ruajtjen, përcjelljen, forcimin e traditave, kulturës, identitetin e Kolonjës. Për ndërtimin e diasporës kolonjare në nivele dhe standarte të larta”

Faleminderit për gjithçka bëni për Kolonjën në diasporë dhe kolonjarët Nevruz Nazarko!

REDAKTUAR nga:

“KORÇA BOOM”

Esat Oktrova (1930-2001). Regjisor, pedagog, studiues i teatrit. Lindi në Pogradec, më 28 prill. Pasi kreu liceun artistik “Jordan Misja” në Tiranë, 1952, shkoi për studime dhe u diplomua për regjisor në Institutin Shtetëror të Artit Teatror, GITIS (Gosudarstvjenij Institut Teatralnovo Iskustva), në Moskë, Bashkimi Sovjetik, më 1959 ku kishte si pedagog nxënësin e Stanislavskit, Zavatckin.

Esat Oktrova ka qenë një nga pedagogët e shquar të Fakultetit të Artit Skenik në Akademinë e Arteve, në lëndën e regjisurës së teatrit, hartues i programeve dhe teksteve mësimore.

Është shpallur “Qytetar Nderi” i Pogradecit dhe i Shkodrës. Mban titullin shkencor “Profesor” dhe titullin “Artist i merituar”.

REDAKTUAR nga:

“KORÇA BOOM”

Aktori Vasillaq Vangjeli i lindur në 19 shkurt 1948, vdiq më 26 shtator 2011 pasi vuante nga diabeti. Për më shumë se 45 vjet në skenë, Vangjeli ka luajtur mbi 100 role në teatër, kinematografi dhe estradë.

Biografia

Në vitin e tretë të Mjekësisë, Vasillaq Vangjeli e braktis shkollën për të hyrë në Institutin e Lartw tw Arteve (vitet 1973-1975). Pas përfundimit të tij e çuan për të bërë stazhin në teatër. Nga Teatri Popullor e kaluan në Estradën e Shtetit si aktor i humorit dhe që nga viti 1976 deri më 1 prill 2005 ka qenë aktor dhe regjisor në estradë dhe aktor i Estradës së Tiranës.

Në këto kushte aktivizohej që atëherë në Estradën e Shtetit, që nga viti 1967-1968 kur ka qenë regjisor Bujar Kapexhiu.

Jeta Artistike

Për rreth 45 vjet në skenë, me intuitë të hollë e spontanitet të admirueshëm Vangjeli ka bërë për vete me qindra-mijëra spektatorë duke u kthyer kështu në një ndër artistët më të dashur për ta e sidomos në fushën e humorit e të skenës. Ka qenë ndër artistët më të rëndësishëm të Estradës së Tiranës duke luajtur pothuaj në të gjitha premierat.

Është një aktor me diapazon të gjerë, vokal, vesh absolute, humorist, recitues. Aktor tragjik-komik me cilësi të mëdha artistike, intuitë e depërtues i thellë në tipa e karaktere, këto janë disa nga cilësitë e Vasillaqit, i cili me mjeshtëri e finesë di ti verë në shërbim të asaj çfarë ai bën. Humorin nuk ta jep shkolla.

Ajo vetëm të zhvillon, të drejton nëpërmjet dhuntive të lindura. E kështu ndodh edhe me Vasillaqin. Humori është i lindur që me lindjen e tij. Në rininë e hershme, sapo kishte mbaruar Akademinë e Arteve për aktrim, i filluan peripecitë e punës apo të emërimit ku do të punonte. Djalë i formuar e plot dëshirë.

Kërkonte me çdo kusht të fillonte aktrimin në Teatrin Kombëtar, aq më tepër i dhanë edhe një rol tek drama “Lëvizja” me regji të Pirro Manit, rol që e realizoi me sukses. Por megjithatë, mendimi i partisë ishte që ai të shkonte në Estradën e Tiranës ku edhe e emëruan. Urdhëri ishte urdhër pavarësisht kërkesave e letrave të artistëve të teatrit të cilët kërkonin ta mbanin në kolektivin e tyre.

E Vasillaqi nuk donte të shkonte, por pa punë nuk rrihej. Frikë kishte se mos e degdisnin në ndonjë vatër kulturore të humbur, si hakmarrje për moszbatim urdhri. E kështu përfundoi aktor në teatrin e Estradës së Tiranës deri në fundin e merituar të kësaj të fundit.

Estrada nuk e deshi në fillim, punonte pa dëshirë, pa vëmendje. Bënte mungesa në punë, role pa cilësi. Por është po ky artist që u lidh aq shumë me estradën, me humorin, instrumentet, paroditë sa nuk shpjegohet dot më.

Më pas Estrada u bë vendi ku shpërfaqi me të gjitha energjitë krijuese talentin dhe vlerat etike, u bë vendi ku realizoi ëndrrën aktoreske. Vlerat i maten me rolet e interpretuara, e nuk janë pak. Të freskët e cilësor e plot shaka. I kalojnë të 100 role të krijuara në estradë, teatër, kinematografi, etj. Të gjithë i kujtojnë: dhëndrin Koçi tek “Zonja nga qyteti”, “Një gjel në qymez”, “Një mburravec që ka frikë nga pëllitja e lopës”, “Dordoleci”, “Donkishoti”, ose rolin e Lolos, një lolo tragjik-komik me nuanca tepër fine të interpretimit.

Të shumtë janë rolet në Estradë si: tek komedia e Vodvil “Mirelo”, Xhixh, “Pa martuar 50-vjeçar” apo të kujtojmë skeçet e paroditë. Tani është i angazhuar me një rol në komedinë “HARVEY”. Komedi e bukur, rol i bukur. Regjia është e Hervin Çulit. Më pas ka regjinë e një varjetee, a një tjetër ftesë në Teatrin Kombëtar, e pastaj një tjetër ftesë…

Vaso tani nuk punon më si aktor profesionist pranë ndonjë institucioni. Ai doli në asistencë si e gjithë trupa e Estradës së Tiranës. Shtëpinë e tij e ka kthyer në lokal ku argëton të tjerët, por argëtohet edhe vetë. I shkojnë vazhdimisht miq e shokë, kolegë. Edhe aty humorin nuk e lë, me barcaleta, ngjarje të vërteta e të sajuara. “pjesë e profesionit”- thotë.

E kështu jeta e Vasillaqit do të vazhdojë dhe ai përsëri do të bëjë humorin e tij në vorbullën e ekonomisë së tregut.

REDAKTUAR nga:

“KORÇA BOOM”